katl-i vacip şiir

Yolun sonuna geldim
Ayaklarým çýplak, zihnim boþ, dipsizim.
Mütemadiyen düþüyorum,
Zaman düþüyor
Mekan düþüyor
Aklým zat’en düþ.

Ben ’ben’ i býrakýyorum bir cami avlusuna
Onca yüzyýl geçmiþ soruyorsun
Ne oldun diye
Evet yanmýþým
Evet kavrulmuþum
Evet gayb olmuþum bir çift gözbebeðinin sisli zemherinde

Bir damla su
Bir dem koku
Bir derin nefes
Istediðim sadece bu

Tanýmlama beni
Tamamla
Gideceksen, gelme bir daha !

Dikenli tellerle örülü katran karasý ruhlar gördüm
En çok da pimi çekilmiþ düþlerin kurbaný oldum ben

Yolun nereye varacaðýný bilmeyenin yolculuðu ne renktir?
Kaç ömür hakikate gebedir..

Cenin, tenindir oysa düþtüðünde rahminden kara gözlerimin
Dön þimdi geriye
Baþladýðýn yerden iþle tekrar düþleri
Aldýrma aklýn taktýðý çelmelere

Ben ki, aklý terkedeli çok oldu.
Sýrf yüreðim þimdi
Bu yüzden kural tutmazlýðým
Bu yüzden kayýtsýzlýðým
Arama sakýn beni vesvesenin keþmekeþinde
Keþkenin þeytani nefesinde
Viranelerimde saklý hüzün hazinelerim ki
Onlardýr tahliye belgelerim

Yüksel þimdi yeniden
Ayaklarýný basarak omuz baþlarýma
Güneþe deðerse baþýn eðil serinlet þimdi
Kendini göz pýnarýmda
Korkma,
Sen yanma diye aðlarým ben usulca

Sana masal piþirdim
Uykudan önce
Bir tutam sema kopardým maviden
Bir parça mazi ve rahmanýn nefesi
Gözlerimin hüznünü kattým kararýnca
Çokca çýrptým ellerini ateþin
Ve topraða buladým

Ömrüm piþti lütfen
Soðutmadan ye


Her ömür mekana ve zamana düþen bir nefestir,
Sana tükenen.

Þehidallahu


Zamanýn sonu, mekanýn merkezi.. bi iznihi..

Nil





Sosyal Medyada Paylaşın: