YOKLUĞUN

Spartacus’un içindeki özgürlük alefleri gibi hýrcýn ve firari bu akþam duygularým.
Sadece kendimi istiyorum yalnýzlýðýma.
Öte yandan ise seni düþünmek,
düþünmek ve özlemek...
Her esen rüzgarda senin kokunu içime çekmek,
hayallerin bile bittiði o yolun ötesine geçmek istiyorum.
Sadece senin olan bir dünya,
senin adýn sana benzeyen herþeye doyasýya bakmak istiyorum.
Ama gel gör ki keþkelerim insafsýzca linç etmeye çalýþýyorlar kelbimi.
Kalbimin ise mantýðýma açtýðý soðuk savaþlar,
darmadaðan etti vicut dengemi.
Zýtlýklara büründüm,
sensizlikten yanarken,
yokluðunda üþüyor ellerim.
Bir teselliye ihtiyacým var,
bu yalan teselli dünyasýnda.
ölümün o güzel tesellisi olan cennete götür mesela.
Ýstemem ama saraylar, yatlar, katlar
yada egomu þiþirmek için emrime girecek huriler .
bana bir sen lazýmsin birde vazgecemediðim
kýrmýzý ve beyaz güllerim.
Sosyal Medyada Paylaşın: