Rüzgar barut yüklü bulutlarý taþýyor, Feryadýný duyurmak için insanlýðýn.
Çocuk çýðlýklarý giriyor rüyalarýma Huysuzlaþtýyor benliðimi, Kamçýlýyor anaç ruhumu, Çünkü her gün dalýp kalýyor gözlerim, Savaþýn yaraladýðý insanlara.. Tahammül gücüm tükeniyor
Çünkü ben kadýným,
Toplamak istiyorum saçlarýmý tepemde, ve eteðimi belime çalmak, sývamak geliyor içimden kollarýmý... Bulutlarý saðýp, yýkamak istiyorum daðlarý kan kokan dünyayý. Düzene sokmak her þeyi, Yer yüzünü ak, pak etmek.. Öyle halýnýn altýna süpürmeden,
Çünkü ben bir anneyim
Afrika da ki aç çocuðu görünce , Boðazýma diziliyor lokmalarým, Kendimden utanýyorum, O an kanat takýp uçmak istiyorum Önümdeki bir tas çorbayý ona götürmeyi düþünüyorum,
Açlýktan ölen annesinin cesedi baþýnda aðlayan çocuða, Onlarýn yemesi gerekenleri, Birilerinin kendi krallýðýný sürdürebilmek için, Silaha harcadýðýný anlatmak istiyorum.. Anlaya bildiði kadar anlatsýn geleceðe diye,
Minik elleriyle ölü annesinin memesine sarýlan, Bebeði baðrýma basýp, Ak sütümle beslemek, Diri diri gömülene bir nefes, Bir nefeslik can üflemek istiyorum can!... Yeter dursun bu savaþlar.. Yeter döktüðünüz kan.
Aliye Uyanýk (BOZOK KIZI )
29.05.2013 /ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
BOZOK KIZI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.