içlerinde asýlýyoruz her zaman ki gibi gerekçesi hep ayný bir þeyleri sevmek birilerini.. gönül vermek tabunun en yükseði yasaklý olmak pragalanmýþlýðýn zincirleþmiþliðin sanki bir leþi gibi belki ondan da öte.. ne kazanacaksýnýz ki? acýlardan mutsuzluklardan baþka ebedi daraðaçýndan farký ne? her an ölmek misali çekin artýk þu ipi ne bekliyorsunuz ? yaþamak sevmektir o da yoksa ne neye, neye gerekir daha?...
(Berlin,29.05.2013)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.