Ýnsan,
insanlaþamamýþ homosapien sen ne korkunç bir canlýsýn,
gözleri gökkuþaðýna düþman etmekte de gerçek mahirsin
Biz sevmeyi öðrendik önce
koþulsuz
ana/ç
Sevmeyi sevdik
kimliksiz
Sevgiden bihaber olanlarý bezedik de
ele anlatamadýk sevginin vatansýzlýðýný
Anlamadýlar
sevginin eri diþisi olmadýðýný
Bilmiyorlardý ki
sevilmemiþlerdi ki
Bilselerdi koþulsuz sevgiyi
kara çalmaya yeltenirler miydi
Hangi daðda kurt ölmüþ demeden
ava da avcýya da aðlamýþlýklarý olaydý
tenlerinde ki teri karýþtýrlar mýydý
sütten temiz kardan parlak olaný bilirlerdi
Naçar
döndüm kapýlarýndan
Adýn sordular
Diyemedim ki
Adsýzdýn
Ölüdür, insandýr dedim
Düþündüler
Elleri çenelerinde kafa salladýlar
Boyum kýsaldý
Yürüdüm
Kýra çýktým
Solmuþtur, kurudur
ama aðaçtýr dedim
Baktýlar gök gözleriyle
kan kokan nefesleriyle
güldüler
belim büküldü
Dallara baktým
kanadý kýrýktýr serçedir
candýr dedim
Seðirtip ardýmdan süpürtdüler
salyalarýyla
Ayna verdim dellendiler de
Ucubedir diye beni vurdular
Hiç kadýn olmadým ki ben
Eþref-i mahlûk demiþlerdi
azmettim olayým insan
ana oldum
Makama layýk oldum mu
Boyuma bakmadan sýrtlandým
yeri de altýnda kaldým
öldüm
Tanrýmý sordular gömmek için
ölmeye gelmiþtim dünyaya
Alnýmdan vurulmadým
sýrtýmdan da ha keza
Ben
Ýnsanlarýn gözlüklü kahkahalarýnda öldüm
filizÞahin
gri
27/05/2013