ŞEHİT BABAM

Gök kýzmýþ gibiydi bana,
Söylenircesine gürlüyordu,
Annemin koynunda uyudum,
Sadece ben deðil, sarýkýz da özlüyordu.
Hani geçen bayram aldýðýn bebek,
Hiç ayýrmadým yanýmdan onu,
Görevden dönecektin ya,
Bekliyorduk seni onunla birlikte,
Bayram da yaklaþýyor baba.
Bayramým olacak geldiðinde,
Geçen televizyonda duydum,
Þehit düþmüþ gencecik abiler,
Koþa koþa gidip sordum anneme,
Bana ölmez dedi þehitler.
Ne diyeceðimi bilemedim.
Düþündüm baba, onlarda mý görevdeydiler?
Bir sabah uyandým çýðlýklarla,
Sarýkýza sarýldým, içeri koþtum.
Annem feryat figan aðlýyordu.
Evde bir sürü insan vardý, korktum.
Sarýldý bana bir teyze,
Bahtsýzým dedi, bahtsýzým, kýnalý kuzum.
Geliyor dedi baban, sevindim baba,
Bitmiþti görevin, artýk geliyordun.
Ýyi de annem sevinçten mi aðlýyordu?
Ben herkese gülümsüyordum.
Kocaman bir bayraða sarmýþlar.
Seni koymuþlar tahtalarýn içine,
Þurama bir acý girdi, sol yanýma,
Önüne de adýný kocaman yazmýþlar.
Sen de mi þehit oldun baba?
Anladým ki artýk hiç gitmeyecektin.
Bu bayram sensiz geçti baba.
Varlýðýný taþýdým hep o acýyan yanýmda,
Gözyaþlarým aksa, silemeyecektin aðlasam
Gururunu taþýdým hep, büyüdüm bak!
Seni seviyorum þehit babam.

BAKÝ EVKARALI
Sosyal Medyada Paylaşın: