Serindi
Ýstanbul’a bahar biraz geç gelirdi
Ama
Hava o kadar da üþütücü deðildi
Yoðundu
Haydarpaþa
Canlý günlerinden birini yaþýyordu
Kavuþanlar sevinçle sarýlýyor
Ayrýlanlar ise
Aðlaþýyordu
Ýnmiþti
Elinde küçük valizi
Ýstasyonu terkederken
Tek bir þey düþünüyordu
Ya hiçbir zaman
Ya þimdi
Çalýyordu
Aradýðý numara nihayet düþmüþtü
Karþýdan gelen sesle
Günler sonra
Bir an bile olsa gülmüþtü
Unutturmuþtu
Burcu’nun sevinçli sesi
Her þeyi unutturmuþtu
Hemen buluþalým sözü
Bilimsel Þair’e
Kendini buldurmuþtu
Buruþturdu
Çöpe attýðý o kaðýtta
Garip Kýz’a yazdýðý son þiir bulunuyordu
O andan itibaren onu
Maziye gömmüþ oluyordu
Þirindi
Hasýr sandalyeli çay bahçesi
Eskisi gibi çekiciydi
Her zamanki gibi aþýklar
Buranýn müdavimiydi
Unutmamýþtý
Burcu’nun en sevdiði çiçekten
Kocaman bir buket yaptýrmýþtý
Ayrýlmalarýndan sonra
Ki bu iki yýl önceydi
Kimseye çiçek almamýþtý
Gelmiþti
Ýki yýldýr hiç deðiþmemiþti
Hatta daha da güzelleþmiþti
Sarýldýlar
Ýki aþýk birbirlerini
Çok
Ama çok özlemiþti
Serindi
Ýstanbul’un üstü bulutluydu
Tam yaðmur havasýydý
Ve
Ýki aþýðýn gözlerinden
Saðanaklar boþalýyordu.
Ali ATA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.