uzun yýllar var ki, gülen gözlerimi özledim... mutluluktan aðlamayý, sevinçten havalara uçmayý sýcak samimi bir el tutmayý, dost bir omuzda uyumayý özledim..
kader bir o yana, bir bu yana savururken rastgele, yoruldum,kýrýldým,yaralandým da.. bir yudum mutluluðu özledim...
geldim ellibeþ yaþýma, ne geldiyse bu hayatta baþýma, inanmaktan,güvenmekten baþka insanlara ... ,sevgilere, güvenmeyi özledim...
diþimle týrnaðýmla bir yuva kurdum.. kadir kýymet bilmeyen bir yare düþtüm.. o da beni aldattý, yurdumu yuvamý daðýttý güvendim yare o da boþ çýktý otuz yýl sonra yalnýzlýk hayatýmý sardý.. ben mutluluðu, sevmeyi sevilmeyi özledim
dibe vurdum çektim hayatýn çilesini hiç sürmedim hayatýn sefasýný yedim feleðin sillesini yeter artýk yaþamayý özledim
yýllar var ki, , kahkahalar atmaz oldum geceleri uyku tutmaz oldu huzur içinde uyumayý özledim
Gönül Beyan emekli öðretmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
gonulbeyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.