Tükendim sessiz kuytularda, Gizlice hep seni beklemekten. Ve her gece her gece defalarca, Düþlerimde seni kaybetmekten. Gözyaþým ve kalbimdeki acýyla, Yoruldum defalarca kýrýlýp kýrýlýp, Kalbimin paramparça olmasýndan. Bir umuttur iþte sevgili, Birgün ansýzýn çýkar gelirsin belkide. Kurtarýp bütün acýlarýn gazabýndan, Söküp içimizden fýrlatýp atarýz hasreri. Ve aþk sarhoþu oluruz yeniden kimbilir, Çýkmadýk candan umut kesilmezmiþ sevgili...
Sosyal Medyada Paylaşın:
SongülL Büyükpınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.