Yorulmuşum

Seher vakti olup da, tan yeri aðarýnca
Kör nefsimden arýnýp, dünyayý kucaklarken
Gecenin matemini, hayýrlara yormuþum
Kuþ dili bilmesem de, karýnca kararýnca
Sýladan köprü kurup, Gurbet ele dalarken
Sevdalý bakýþýný, uçan kuþa sormuþum...

Kapým her çaldýðýnda, can suyum geldi sanýp
Büyük bir heyecanla, geleni karþýlarken
Hazan çiçeklerini, hayýrlara yormuþum
Uçuþan yapraklara, bir umut diye kanýp
Canlanacaklar diye, gözyaþýmý salarken
Akan her damlasýnda, bir daha vurulmuþum...

Bilmem kaçýncý fasýl, bozuk plak misali
Sevdiðimiz o þarký, defalarca çalarken
Hicran olan besteyi, hayýrlara yormuþum
Nice þiirler yazýp, aþkýmýzýn timsali
Her hecede gam olup, dizelerle aðlarken
Yine maziye dönüp, ne hayaller kurmuþum...

Nadasa býrakmadan, yaþadýðým sevdamý
Çoraklaþmasýn diye, dirhem dirhem sularken
Açan her gonca gülü, hayýrlara yormuþum
Resminle süslediðim, mavi renkli odamý
Gece yerimde sayýp, gündüzü arþýnlarken
Aðaran saçlarýmdan, belli ki yorulmuþum...

Mehmet Fikret ÜNALAN


Sosyal Medyada Paylaşın: