YAKTI NEYLEYİM

Meyil verdim hayýrsýzýn birine,
Sinsi lesi bozuk çýktý neyeyim.
Gönlümün neþesi gelmez yerine,
Cilve liydi çabuk býktý neyleyim.

Bir bakýþ anýnda aldý aklýmý .
Deðiþti kalbimin bütün iklimi,
Güvendim anlattým gizli saklý mý,
Onun sa yalaný çoktu neyleyim.

Ýyi gelir dendi ahiri zaman,
Kalmamýþ zalimde meðerse iman,
Sevmiþ iþte kalbim bir hayli yaman,
Ateþi yüreðim yaktý neyleyim.

Yüreðinde yoktu bir damla vefa,
Süremedim onla bir günde sefa,
Tek karým çekilen onulmaz cefa,
Gönül daðýmý da yýktý neyleyim.

Param parça gönlü kendim daðlarken,
Dertlerime her gün derdi baðlarken,
yedi kat el benim için aðlarken,
Oysa uzaklardan baktý neyleyim.

Ozan Zekim arz eyledi halini,
Yine konuþturur sazýn telini,
Üzerime çektim seher yelini,
Yandý yürek duman çöktü neyleyim...

OZAN ZEKÝ TUNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: