Bir garip yoksulluðun sazýydý bu çalardý Babam içer gelirdi ayakta sallanarak Anam çamaþýr yýkar üç beþ kuruþ alýrdý Hüzün duvara vurur aðlardý dillenerek Yüreðimde korkunun sandýðý açýlýrdý Dayak yiyen anamýn çýðlýðý saçýlýrdý.
Köþelere sinerdim sýra bana gelmeden Gözümde yaþý gizler ilenerek beklerdim Bilirdim uyumazdý babam hýrsý almadan Kimselere demezdim yüreðimde saklardým Bir gün büyürdüm elbet kurtulurdum bu evden Anamýda alýrdým kurtarýrdým bu devden.
Yýrtýk ayakkabýlar korumazdý çamurdan Küçücük yüreðimle utanmayý bilirdim Okula gitme vakti sýkardý el demirden Baþým önde giderdim genel de geç kalýrdým Çocuklar acýmasýz anlamazdý derdimi Hemen alay ederdi yýrtýk bir yer gördümü..
Yýllar geçti aradan elim ekmeði tuttu Baba dediðim adam içkiden bir gün öldü Anacýðým oh dedi artýk sýkýntý bitti Ekmeðimiz bol artýk evimiz huzur doldu Fakirlik kader deðil çalýþýnca yenilir O günler unutulmaz arada bir anýlýr.
Fýrsat bulduðum anlar okula gidiyorum Fakir bir çocuk görsem elinden tutuyorum Ben artýk her þeyimi onlara adýyorum Geçmiþi unutacak adýmlar atýyorum Nerde bir sarhoþ görsem babam aklýma gelir Çocukluk düþlerimden hep bir eziklik kalýr.
Ayvazým DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.