bir pencere önünde sayýyordu günleri ne geleni var idi ne de ondan gideni.. soluk almak nafile vermek daha da zordu kaçýþýnýn nedeni sorulmak bilmiyordu...
kuþlar ona ötüþür daðlar ona eserdi o ýlýmlý sesini bir de rüzgar keserdi ne aynaya bakardý, ne yüzüne küserdi bir garip insandý ki kýrýlmak bilmiyordu...
içindeki özlemler gözlerini aldýrýr sonra durduðu yerden alemlere daldýrýr oynamayan kolunu sanki biraz kaldýrýr parmaðýyla ALLAH der yorulmak bilmiyordu...
baþý hep kalabalýk ruhu yalnýz bir kuldu baktý insanlýk ölmüþ kendini camda buldu pencere gülü gibi gün vurdukça o soldu yinede geçmiþine darýlmak bilmiyordu...
o dünyaya aitlik kahretse de içini harcamýþtý ömrünün bilmez kaçta kaçýný eðer kalp taþýyorsa anlamýþtýr suçunu SEHER çook hedef aldý vurulmak bilmiyordu...
çevirmedi önüne yanlý kader makasý içindeki bu çýðlýk yokluðun son vakasý olmuyor bak dese de felek ömrün takasý sabýr taþý yüreði yarýlmak bilmiyordu ...
düþündeki hayali bin vuslata bedeldi hasretliðin acýsý hergün baðrýný deldi o sustukça kahretti gözleri dile geldi içindeki fýrtýna durulmak bilmiyordu...
hayat denilen gaye dünyaya sýðmýyordu hatta erken anlayýp, gönlünü AÞK a yordu
herkesler onun gibi genç ömrünü yakmadý o kendini terkedip, amana býrakmadý
ömür Aþk-ý münteha vakit baþtan durmuþtu zorlasan da bir daha kurulmak bilmiyordu...
SEHER EMRULLAHOÐLU 24.05.2013 Sosyal Medyada Paylaşın:
Seher Emrullahoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.