SarıSabır
bir deli güvercin þarkýlar dinliyor
tam þuramda
kýrýk kanatlarýna anlatýyor insanlar da uçamaz
engellidir güzellik ve sevinç
sarýþýn gülüþünü kendine saklamýþ bir çocuk
hiç bulut yok
yanlýzlýk dünyasýnýn göðünde
hiç yok gökkuþaðý
camlarýn arkasýndan çýkamýyor güneþin baþlangýcý
daðýn zirvesinde þaha kalkýyor bir doru tay
anamýn yanýk masal kokusu göðsümde
vakur hýþýrdýyor çýnar
göðsüm ay tutulmasý, ah kalbim diz çökmelerde
melekler de metamorfoz geçirmiþ kanatlarýný kaybetmiþler
kader bu ya onlarda mekanikleþmiþler
korktum Tanrý da alýþveriþ merkezlerini gezer diye
yürüyen merdivenlerle bir aþaðý bir yukarý
inip çýkmak zoruma gider
ben bir zamanlar ne güzel erik çalardým
seslenirdi aðaç, dallarýma kur çocukluðunun salýncaðýný
sustum
baktým tiksintiye
kapital büyüdükçe
anlatamadým bir þiiri katletmeden bunu ben
zoruma gitti
yaþanacak hiçbir yer yok
oysa ömür büyüklüðünde güneþ
artýk kimse görmüyor
çocuklarýn salýncaðý da yok
oyuncaklarý bile sýrýlsýklam ter içinde
gün ýþýðýný öldürdük
oysa bütün arabalarýn sesi ayný
o sesler ki dört nala koþar felaket bir yaþanmazlýða
eskimeyen çocukluk anýlarým gökyüzünde
kýrýk kanatlarým yerine süzülüyor þimdi
sevgilim, çýk dýþarý
gel þu yaðmurda yürüyelim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.