Tükendi aþktan baþka her þey yüreðimizde Alevler yükseldikçe közde duman tükendi Çizgiler çoðaldýkça beden direðimizde Takvimlerde yapraklar ben de zaman tükendi
Bulutlarýn üstünde uyur denizin kýzý Karanlýklara gömdük biz gönül þavkýmýzý Kalbe oturtmak için doruktaki yýldýzý Yolunda yürümekten dizde derman tükendi
Her gece nura koþan pervaneler yoruldu Aþkla girdaba düþen azgýn sular duruldu Sevdanýn doruðuna otaðýmýz kuruldu Aþka sýnýr çizdiðim mavi umman tükendi
Hazana vurmuþ yaprak baharý arar durur Kökünden kopmuþ fidan suyun içinde kurur Hasretin yorgun kalbi daðdan daða savurur Gurbet cehenneminde damarda kan tükendi
Ateþlere atýldým gönlüme kerbelayým Sevgiyi üflüyorum sevdaya müptelayým Kimseye geçmez nazým bir kendime belayým Hükümsüzdür dediler dilde ferman tükendi
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.