YAĞMURU BIRAKIR ARDIMDA DÜŞÜM

Hani yaðmur çiseler ya yaz ortasýnda,
Toprak kokar, yosun kokar tüm tenler
Sorarým, kaç kez çýkar Gökkuþaðý ardýndan?
Kaç kez sarýlýr çýplak bedene
Kaç kez umut!
Altýndan geçmeyi düþleyenlere
Gitti, gidecek biraz sonra
Silinecek gözlerden yavaþ yavaþ
Döner mi çaðýrsan,
Döner mi avaz avaz baðýrsan
Sanmam dönsün, giderler
týpký sen, týpký o giden gibi.
Dönmesin istemem ayný güzellikte olmayacaksa
Dönmesin benimle kalmayacaksa
Yaðmur gibi düþleri býrakýr ardýnda düþüm,
Ve,
Düþündükçe benimle kalýr isyan.

Sonbahardýr belki mevsim
Elinde meþhur tuval,
Diþ arasý fýrçada düþümün resmi
Renk ise belli artýk
Sarýya çalmýþ sahte yeþiller
Yazan mahzun, çizen mahzun
Sevda eksik, dehlizinde gezen mahzun
Nasýl olmasýn ki!
Gülleri býrakýr ardýnda düþüm,
Ve,
Düþündükçe benimle kalýr hazan.

Aðlýyorsa bulutlar, gözyaþý yaðmur
Var sayalým öyle,
þahittir toprak, þahittir çamur
De ki gözyaþý hüzün,
nasýl umut olur.
Olur!
Elbet sevda doðruyu bulur
Bereket bilir onu, “Can Anadolu”
Topraða sevdasý ,düþü, kanadý, kolu

Bu yüzden sana,
Yaðmuru býrakýr ardýmda düþüm
Varsýn fýrtýnalar tenimle olsun,
Ben kime!
Kime küsmüþüm.

Cemil YILDIZ
24.05.2013

Sosyal Medyada Paylaşın: