Sen gel... Gel ... Çünkü, ben gelince beceremiyorum gitmeleri... Yapamýyorum... Ellerinden bir saniye uzaklaþa bilmeyi...
Ben gelirsem eðer… Yine sorgulamam yaptýklarýný. Baþkasýna sevgilim derken, bana Aþkým demeni umursamam mesela… Sarýldýðýnda sadece çok güzel koktuðunu düþünebilirim. Yarýn baþkasýna sarýlacaðýný deðil. Öperim yine. Dudaklarým yansýn isterim. Korkmam. Unuturum benim olmadýðýný. Seninmiþ im gibi davranýrým. Hiç katilim olmamýþsýn gibi…
Ben gelirsem eðer… Alýrým yüzsüzlüðü elime, baðýra çaðýra aðlarým kalbine… Kalpsizliðine… Avuç içlerimden taþan gözyaþlarýmla ýslatýrým dudaklarýný… Ellerini… Lanet þehrin umursamaz insanlarýný yok sayýp yalvarýrým yine sana, kulaklarý saðýr edecek sessizliðimde… Duymazsýn...
Eðer ben gelirsem sana adam; gideceðim, gitmemi isteyeceðin gelir aklýma. Senden “Gitme..” beklerken, zehir akar çatlamýþ dudaklarýmýn arasýna… Aðlaya aðlaya belki öle öle, son kez kaybolurum kollarýnda.
Ama sen gelirsen… Silinir insanlarýn pis bakýþlarýnda gözyaþlarým.susar kalbim, ellerinin arasýnda bulduðum huzurda. Diner kulaklarýmda sensizliðin uðultusu.
Sen gelirsen eðer… Kanarým yine yalanlarýna... Sen seversen eðer… Kanatýrým kalbimi en ücra aþklarýn masumiyetine. Sen gidersen eðer… Kan ararým ölümüme... Aþksýzlýktan deðil, kan kaybýndan öldü bilsinler diye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
nefertari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.