tuhaf aþklara inanýrým kýþýn soðuðuna göðüs geren derme çatma bir kulübeyi andýran veya Güneþ karþýsýnda Neptün gibi titreyen bir aþk bir insandan çok öte beklediðim ama kaçan gözlerin de peþinden giderim göz yaþlarýndaki sandalla
müziðin caiz olmayaný seni hatýrlatanlar sanýrým ne zaman dinlesem karanlýðýnda uyanýrým nurlar arasýna sýzan koyu gecesin belki ama bak, yýldýzlar senin siyahýnda parlýyor gözlerin bana aynadan ziyâde pencere sanki evin içinden bakan yalnýz senin ruhun deðil oysa gözlerime baksan sadece seni görürdün zindanýnda haykýran beni, esîrinde yüzen bizi deðil; seni görürdün. Oysa gözlerime baksan, ben ölürdüm..
Lütfi Karabýyýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
donjuan912 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.