Gözlerim açýlmýþtý birgün benim de kardeþin kardeþi para için öldürdüðünü gördüðümde. Kafama dank etmiþti benim de meðer insanlar mutsuzmuþ Bas bas baðýrýyordu aslýnda her yaným sevgi kocaman bir hiçtir diye. Anlamýþtým bir gün ben de evet ne yazýk ki masumluktan bir habermiþ insanoðlu. Ne ettiðinin farkýnda ne kendine edileni durdurabilir;zayýfmýþ insanoðlu Oysa düþünen o,üreten o,seven o Ben de yýkýldým evet bu yaman çeliþkiyi gördüðümde Meðer insanoðlu bir yandan yaparken öte yandan yýkarmýþ,yakarmýþ,yok edermiþ Denizi,müzeyi,kitabý,aðacý Sevdiðinin bile canýný Dönüp bir sormalý bence insanoðlu kendine Deðiþtiremem mi ben bunu;neden kan çiçekleri de açsýn ki bahçemde? Madem ben insaným,seçebilme özgürlüðü benim içimde Elim giderken bir silaha Uzatamam mý onu kýrmýzý bir güle?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazmiye Zuhal Topçu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.