ASLINDA YOKTUN

Aslýnda yoktun Sevgilim
Düþlediðim bir sevda yaratýp
var saydým seni gönlümde
Bu hikayeyi yazdým

Sen’li þiirler düþürdüm kalemimden
Mýsra mýsra çizdim resmini
Nakýþ nakýþ iþledim
Ýlmek ilmek çoðalttým

Sýcacýk avuçlarýna teslim ettim yüreðimi
Kelebekler uçurdum göðsümde
özgürce

Bahar sevinci doldurdum
güldükçe güller açan gamzelerine
Dudaklarýnýn rengine boyadým bütün çiçekleri

Serseri þiþelerle sabahlara devirirken geceyi
yüreðimi hasretinle kanatýp
gözyaþlarýmý yanaklarýma saldým

Güneþ denizi okþarken usul usul
Þarkýlarýný söylerken martýlar
Baþýmý yüreðinin atýþlarýna dayadým

Gözlerine Ýzmir’in günbatýmlarýný serdim
dudaklarýna gecenin büyüsünü
Teninin kokusunu estirdim denizlerden

Kurduðum her mavi düþ’te
saçlarýma ýlýk nefesinden buseler kondurdum

Titreyen dudaklarýmla
Aþkýn ateþini tutuþturup
_ esmer teninin kývrýmlarýnda _
Üzüm buðusu gözlerine nice seviþmeler býraktým

sevdim
hüzünlendim
umutlandým
çocuklaþtým


Sende tanýdým aþký
En güzel duygularý sende tattým

Aslýnda yoktun
Ben yazdým
Ben bitirdim bu hikayeyi
.
.
.

yineyalnýzým




( hayat ýþýðý )
Sosyal Medyada Paylaşın: