DİLDEN DÜŞEN DÜRR KALIR !

Canan gider, yâdele,
Dilde, âh-u zâr kalýr.
Olur tende, can sanma;
Rûhsuz bir, mezâr kalýr!

Can yakar, ininleri,
Ýnletir göðü, yeri,
Gider ol Gül-ü perî;
Yâdigârý, hâr kalýr!

Ahvâlin, þerh edemez,
Gözü, gayra gidemez,
Ýhtiyârýn, güdemez;
Deli derler, hor kalýr!

Kimse bilmez hâlinden,
Nâr dökülür dilinden,
Âþýklarýn külünden;
Anka doðar, sýr kalýr!

Hâli uymaz Adem’e,
Sesi arþ’ta zemzeme,
Gezer seyyâh-ý seme,
Nasýl dizde fer kalýr?

Kimi, bahý sanýr aþk,
Teselligâhýdýr, meþk,
Âþýkânýn çeþmi eþk;
Döker, yüzde yer kalýr !

Ýki çukur boþ bakar,
Deðer, yürekler yakar,
Tufan-ý Nûh, yaþ döker;
Âkibeti, kör kalýr !

Ozan Ýlo, minvâl bu,
Elin, mecâziden yu,
Aþk O’nadýr, O’dur Hû !
Dilden düþen dürr kalýr !
15.12.2007/02.55
Sosyal Medyada Paylaşın: