Çile, Bülbülüm, Çile!
Olmak istemem keçi yoksa ortada koyun
Sunulsa da kuþ sütü çýkar boþa her oyun
Ararým hep kadrimi, yaþamam ki karnýmdan
Az ise davul zurna, öleyim mi kahrýmdan?
Yatsa kenarda bile bulunur tam ortada
Hep þanslý bazýlarý, çýkar kârlý potada
Gel kendine arkadaþ, yok parmaðý Allah’ýn
Hiç kibirlenme çünkü pek kesilir iflahýn
Geçicidir bu dünya, çakamaz kimse kazýk
Varsa böyle bir hýrsýn, senin adýna yazýk!
Kalýr dünyada dünya malý bilesin bunu
Yok ki kefenin cebi, deðiþtir tutumunu
Yet kendine ve yetin varla, bil ki haddini
Gücenirse Yaradan, bulamazsýn kendini
Tok karným boþ laflara, kaldýr tümünü rafa
Ol ki az uyarýlý yeltenmeyesin gafa
Dersen ‘Gülsün gözlerim, yüzüm hem de yüreðim!’
Yen öfkeni gel dize ‘Rabbim, tutsun dileðim!’
Diyerek bekle mutlak, kazanýrsýn ecrini
Saymayasýn yerinde gösterirsen aczini
Dile güzel, bul güzel, olma insanlara kul
Paylaþ güzellikleri, vermez zarar her vükul
Olsa da yýldýzým dik severim insanlarý
Yok ki elimin tuzu çözeyim sorunlarý
Görelim Mevla’m neyler, neylerse güzel eyler
Yitmesin inancýmýz, çileler bizi eðler
23.05.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.