Kader nüfusunda açtým defteri
Dedi ki ey oðul, akraban keder
Hüzün makamýnda sürdüm mehteri
Dediler bu kervaný çileye gider
Gözüme iliþti birden duygular
Aklýma yerleþti garip kaygýlar
Dedim hoþça kalýn, dedi saygýlar
Bu arþivin sonu hileye gider
Usandým, canýmdan bile caydým da
Dedim huzur yok mu nüfus kaydýmda?
Dedi: Görmedin mi bir bir saydým da?
Bu sicilin sonu dileðe gider
Mahzun mahzun çýktým vardým huzura
Dediler dolaþma söyle kizire
Benim iþim deðil sen git vezire
Anladým ki sonu bileðe gider
Dedim Nuh’um, iþin yarýna kaldý
Gittiðim her makam baþýndan saldý
Anladým iþlerim mahþere kaldý
Elimde tek kalan küleðe gider
Nuh Comba
Vezir: Osmanlýlarda devletin bakanlýk, valilik gibi yüksek görevlerinde bulunan ve paþa unvanýný taþýyan kimse
Kizir:. Köy muhtarý yardýmcýsý. 2. Köy kâhyasý. 3. Köy bekçisi.