Varlýk zakkum aðacý, insansa bir sarmaþýk
Nefis, salyangoz gibi, yapýþmýþ kabuðuna
Bulanýk gözlerinde, hakikat çok karmaþýk
Akýl çoktan çekilmiþ kemikten kovuðuna
Benliðin bâdesinden, içenler boþ hayâle
Simsiyah hýrkasýný giydirmiþler varlýðýn
Nûrefþân zerrelerde, sonsuz bir istihâle
Gün gelir gülzâr olur ýpýssýz mezarlýðýn
Tam bir iskele gibi kurulunca kemikler
Uluhiyyet tahtýnda, görür kendini kibir
Birdenbire deðiþir yüzündeki mimikler
Yataðýnýn baþýnda alýnca zaman tekbir
Beni korkuttun sanma hiçlik canavarýyla!
Onu, imanla çoktan geberttim, bu da leþi!
Herkes maddenin kulu iken bütün varýyla
Secdeye götüremez fâni dünya bu serkeþi
Ýlm u irfanla çýktým varlýk mertebesini
Bedenimi atayým, köpekler parçalasýn!
Ruhuma lahit kýldým hakikat Kabesini
Kalan kemiklerimi, Azrâil bohçalasýn!
Gel! Girip bak odama! Ne var dünya namýna?
Kitaplarýmdan baþka, ne görüyorsun? Susma!
Deðer mi bunca zahmet, mahþerdeki gamýna?
Nurdan bir zýrhýn varken aklýn ardýna pusma!
Varlýk pranga, varlýk, yorgun ruhuma zincir
Hatta doðdum doðalý, boynumda taþýyorum
Nur, cevherî çekirdek, hakikat tam bir incir
Vermeyin ekmek, su ben, onunla yaþýyorum
S / ÂYE(005) 21 Þubat 2013 / Eskiþehir