Susmaz ki þarkýlar “hadi çal durmadan keman” Yorgundu belli, gözleri çakmak bakýþ yaman Hüzzam yasak kemancý! Zaten aðlar asuman Durmaz ki dalgalar, köpürür durmadan umman Sandal küçük kürekleri çekmez kolum aman Çal haydi ! Titriyordu beden, sýzlayan zaman
Gün döndü, sisli puslu Güneþ söndü anbean Rüzgar savurdu, köklerinden koptu Haydi yan! Tütmez duman korunda ateþin nasýl üryan Elbet içinde bitmeyen isyan ayan beyan Çal haydi! Söndü bak o ruhunda ki çaðlayan
Sesler karýþtý gök mavilerden uzak gibi Þimþekse çaktý korkularýyla nasýl harbi Birden küçüldü, þaþtý yürek sanki bir sabi Mevsim bahar deyip çiçeðin açtý hercai Kýrgýn ruhunda hep yaralanan, yazýk kalbi Ürkek mýrýldanan melodi sanki ecnebi Çal haydi! Sevda þarkýlarýndan aþkým gibi
Suskun kemancý kalkýp! Konuþturdu kemaný Çýlgýnca çaldý “aþkla” Gönüller balabaný Susmaz ki þarkýlar yüreðin bitmez hicraný Aydýnlatýr güneþ yine bak gör de semaný Çal haydi! Susmasýn yüreðim, derdin dermaný
Mef’û lü/fâ i lâ tü/me fâ î lü/fâ i lün Sosyal Medyada Paylaşın:
sunduzyaşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.