Kimsesizliðimin kimsesinde Lal bir çýðlýk taþýyorum yüreðimde Gözü yaþlý,Dili yok
Bir sevgi büyütüyorum gözlerimde Ve gözlerim uzaktaki sevdiðimde
Sevdiðim demiþken; Hatýrlýyorumda Mevsim bahardý o varken Þimdi o yok yanýmda Ve yokluðunda Bulutlar zifiri siyah Gökyüzü aðlamaklý Ben yaralý kaldým bu þehirde
O Ýstanbul’a giderken Farkýnda deðildi ama Benide götürüyordu kendiyle Biliyorum mecburdu Gitmesi gerekiyordu Ve Bu yüzden gidiyordu Kýzmamý üzülmemi istemiyordu Ama Ben kendime hakim olamýyordum Çünkü; Bir parçam bu gece beni Beraber topraðýna bastýðýmýz Bu þehri terk/ediyordu
Mehmet Aküzüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetakuzum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.