Hep Varsayımlarla Sevdim Seni

Alnýmdan silinmiþliðine inat, kalbime yazdým seni
sen uzaðýma kaçýrýrken cismini
onurumu katlettim gururumu öldürdüm
sonra oturup hayalinle konuþtum
aklý yitik baþýma teselli oldu
hani umut ya adýn, seversin belki diye
hiç saydýðýn varlýðýmý.

Arada bir sevgiden söz ederdin
ben, yüreðin var sanýrdým
var olan her þeyimi yokluðunda kaybettim
önce saðlýðým býraktý beni sonra aklým
sonra mý,? Sonrasý olmadý zaten.

Ýzbe odalarda yaþadým adý yaþamaksa
aðzýndan adýma verdiðin laflarla
sýcak ve nemli bir þehirde
susuþunun en acý türküsüydü ciðerimi kanatan
biliyordum oysa deðersizliðimi
bir nasýlsýn esirgenen ve, bir merhaba baðýþlanmayacak kadar yoktum gözünde.

Hep bana uðramadan geçtin þehrimden
çok þeyler götürdün giderken
ve ilk kez gidiþin þehrimden deðil yüreðimden
fazlaca kýrýlmýþ yüreðim bu sevdayý daha fazla taþýyamadý
bitirdi sineme sakladýðým sevgiyi
sadece bil istedim!


Sosyal Medyada Paylaşın: