Kayboldu Bütün Renkler
Renk körü olmuþsun diyorlar.
Doðuþtan gelirmiþ renk körlüðü.
Bazý þanssýz insanlar göremezmiþ bazý renkleri.
Ben gördüm hepsini.
Þimdi görmediðim ise yine hepsi.
Anlamýyorlar... Söyleyemiyorum...
Düne kadar mavi maviydi,
Yeþil bildiðim yeþil iþte.
Gözümü alan mor,
Anlaþamadýðým kýrmýzý,
Ýiçimi ýsýtan sarý...
Hepsini gördüm ben.
Dünden beri görmüyorum renkleri.
Her þey gri oldu.
Sanýrým siyahla beyazý da kaybettim birkaç saat önce.
Koyu, sevimsiz, soðuk gri bir dünyam oldu.
Güneþ gri, deniz gri.
Gökyüzü, yeryüzü, insanlarýn yüzü hep gri.
Dünden beri uyumuyorum.
Belki rüyadýr diye düþündüm,
Hani uyanýrým da uyandýðým aný kaçýrýrým diye gözümü bile kýrpmadým.
Her þeyin tekrar rengârenk oluþunu göreyim diye uyumadým.
Ama hala bir deðiþiklik yok.
Kalkýp kalkýp pencereden bakýyorum.
Gri dünya dýþarýda duruyor.
Doktora götürmeye çalýþýyorlar beni.
"Sonradan renk körlüðü mü olurmuþ hiç?
Allah korusun hasta falan olmasaymýþým bari!"
Gitmiyorum, söylemiyorum.
Aklým yerinde. Beynimde de bir sorun yok.
Korktuklarý gibi deðil hiçbir þey.
Dün kayboldu bütün renkler.
Dün sen giderken toplayýp cebine koydun renkleri.
Benden giderken aldýðýn her þeyle birlikte gittiler.
Aþkýmýzýn mavisi gitti önce,
Özgür ruhlarýmýzýn moru kayboldu,
kahkahalarýmýzýn sarýsý, hayallerimizin yeþili,
tutkumuzun kýrmýzýsý sonra...
Sýrayla doluþtular cebine.
Bir tek griyi unuttun burada.
Kapattýðýn kapýnýn sesiyle birlikte her þey birden bire gri oldu.
Senden bana bir tek gri kaldý.
Dün kayboldu bütün renkler...
Dün bozuldu tüm ahenkler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.