ANAM
Bin dokuz yüz seksen yedi mayýsýn beþinde,
Bin bir zorlukla dünyaya getirdin Anam…
Küçücük bebekken bana her sesleniþinde,
Sen kalbimdeki gülleri yetirdin Anam…
Her türlü sorunumda sendin baþýmda,
Yemedin yedirdin katýk oldun aþýmda,
Baþýma bir iþ gelip her hastalanýþýmda,
O sýcacýk koynuna yatýrdýn Anam…
Bir tek sen severdin, karþýlýk beklemeden,
Her dem derman oldun, dert eklemeden,
Hep kucaðýna çektin, hiç iteklemeden,
Bir ömür mutluluða götürdün Anam…
Küçük bedeni adam, edende sensin,
Ýnsanlýk budur, dersini verende sensin,
Hatalarýmý önüme seren de sensin,
Benim için saðlýðýný yitirdin Anam…
Ne sýkýntým olursa sensin yanýmda,
Senin parçalarýn var, her damla kanýmda,
Feda olsun sana bu bedenim, bu canýmda,
Türlü dert ve sýkýntýmý bitirdin Anam…
Tanýmadým birini senden daha özel,
Yanlýþ bir þey görsen diyorsun düzel,
Elini dokunduðun her þey çok güzel,
Sanki bala, kaymaða batýrdýn Anam…
Otururduk sofraya yemek yemeye,
Sanki ant içmiþsin anam yememeye,
Ýstemezsin ama mecburum demeye,
Sen yemez, önümüze iterdin Anam…
Kimsenin önünde eðilmeyin derdin,
Her türlü imkâný önümüze serdin,
Ne verdinse Anam karþýlýksýz verdin,
Kendini ölesiye sevdirdin Anam…
Bu Farsak-Oðlu seni her an anýyor,
Yanýnda olmayýnca gönlü yanýyor,
Kaybetme korkusu ile kalbi kanýyor,
Bu gönül köþküme oturdun Anam…
Farsak-Oðlu ( Emrah ALKIÞ)
12.05.2013