Denize Bakan Gözler

bizimkisi,
oltaya takýlan bir balýðýn,
sulardan koparýlan, son hayat hikayesi…


hayalimle uzaktan öpünce seni,
pembe ruj izi kalýyor mavi düþlerimde.
o aný gören bütün nesneler þahitlik ediyor,
gülüþün fonda çýkýyor her zaman.
poz veren yalnýzlýðýmda,
seni ararken çok…


ara da bir sürpriz yaparak,
kendimi upuzun sahiline atýyorum,
çýplak adýmlarla yürüyorum, görüyorsundur.
yüreðime yazýlanlar, su yüzüne çýkýyor kum gibi.
’ Sahi mi? diyen sözlerini dalgalarla kayalara iþliyorum,
her defasýnda su gözlerinden kaynýyor.
seni hatýrladýkça daha çok…


havadan sudan sorarsan, o da ne?
birden bastýrýnca sýcaklar, güneþ de temime iþliyor
kaþla göz arasý kalmasý tüm mesafelerin, oysa uzaksýn.
iþte ona sebep martý kanatlarýmla yüzünde öz deþiyorum
bütün gemilerin ve hatta takalarýn bile bile,
iplerini kesiyorum, özgürlük adýna,
deli doluyum, beni anlamalýsýn.


aþk bir oyun diyorsun. hýh...
ben seni seviyorum, haberin yok.
ip atlýyorum sanki surlardaki tek durakta,
sýradan oyun olmadýðýný ip ayaðýmý çelince anlýyorum
düþünce daha çok öpüyorum seni aðladýðým yerden,
þimdi sana gitme diyorum kalýyorsun vakit daha erken,
bizi kimseler görmeden bizi kimseler duymadan
kenar dudaðýma dalgadan bir buse daha ver.


kollarým sarýlýnca her yönden sana,
diyorum ki iþte þimdi sana gitme vakti, gitme.
uyanýyorum dalgýnlýðýmdan, uyandýðým da daha çok,
kýna teslim ediyor, postacý hikayenin sonunda adresime.



2013/7
Sosyal Medyada Paylaşın: