Bir zamanlar çok güçlüydüm Zafer iþaretiy di, beynim Dað’ý devirir Denizi taþýrýrdým Rüzðarla savaþýr Çöl de, oynaþýrdým Selviyle boy ölçüþür Kutup yýldýzýy’la söyleþirdim Hayat can damarým dý Dostum du güneþ ... Koþarken dere tepe düz Atmacaydým Kartal misali At gibi
Bir þaha kalkardým Tek sinek için Bu benim ruhumun özgürlüðüydü
Pencereler açýlýrken sabahýn, ismi ne Karanlýk zorlamazdý Silsilemi Düþüncelerim bekçiydi Yarýnlara Severdim velhasýlý insan denen muammayý Cengaverliðime tek, sebepti
Yaþamak koþulsuz þartsýz Süzülürken ömrün yýllarýndan Galip gelmiþ bir amozan var, þimdi Mýsralarým da
Elbette hazmedilmeyecek cesaretin gölgesin de Pusuya yatmýþ olsa da, ümýtlerim Yitirmiþ olduðum iþaretler, tapulu malým Artýk hiç kimse için Feda edecek ...Bir günüm yok
Sosyal Medyada Paylaşın:
guler birsozu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.