Ne kadar da boþ verip tasa etmeyim desem Gün geçmiyor göz yaþým...aðýtla yýkýyorum Unutmuþken gülmeyi... huzuruma sevinsem Kaþým çatýklaþýyor...içime týkýyorum
Stres mi desem buna,yoksa þüphe mi,zan mý Mevsimimi unuttum,acaba kýþ,hazan mý Bu bendeki halde ne,kiyamet mi,mizan mý Arkamdan umudum yok,önümden korkuyorum
Yaþamda hýrsým bitti,yaþayýþým mecburen Bana azap veriyor,nerde görsem sevinen Ürpertiyor yalnýzlýk,uzak kaldýk yarinen Hasre neymiþ,özlem ne öðrenip,okuyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖMER ARIKAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.