Gönlümün bahçesinde kan gülleri açýyor Vedalar yüreðimde özümden can saçýyor Derdimi duyan dostlar uzaklara kaçýyor Bir baþýma kaldým da kendi derdime yandým
Hep örttüm sýrrýmý da derdim içimde kaldý Yürek yandý içerde acý içime saldý Baþým duman dumandýr efkarým ateþ aldý Gönül verdigim zalim gönülden sever sandým
Serildim hep yol gibi çiðneyipte geç beni Þimdi ben denizde kum ayýklada seç beni Geldi aþkýn hasatý al býçaðý biç beni Soldum hergün ahýmdan bir kalpsize ben kandým
Öyle sevdim ki onu canýn yarýsý oydu Kýrdý kolum kanadým yürek acýya doydu Öyle yara açtýki beni dermansýz koydu Onu bir daha sevmem yeminim olsun andým
HAMÝT KARACA 19.5.2013 19:18
Sosyal Medyada Paylaşın:
hamitkaraca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.