Geceye İlk Düşen Ak

Deniz, günlerin götürdüðünü biriktirir kýyýya…
Gecenin karanlýðýný öperken býraktýðý, dudak lekesiydi gözlerin
Çýnar aðacý altýnda idam sehpasý, giydirilen her harfte dizilirdi dudaklarýma
Eriyen bir kar tanesi birikmekte leyl, gözlerinin mührüne icra
Görülmezdi her çentikte, adýma solgun düþerken soyadýn
Gömülür göz kapaklarýnda, vilayetten hükümsüz,
Derinden kesilir dilin rengi, adýmý eritirken aðzýnda



Kaydý düþer dilinden, anlamýný yitiren adým
Kefen yapraðý nüshalarý giyindiðimden beri, bir cellâtlýk i mge kadardý ömrüm,
Dizede gezinirken, gözlerim kalanlarý örter
Lakin közden düþer kül, birikir yaðmak üzere avuçlarýma
Deniz suyuyla topraðýna serilir



Rakamlardan kýrýlan sensizlik, birikirdi gözlerimin çukurunda
Sýrtýma yüklenirdi harflerin yoðunluðu
Her paragrafýn yamacýnda geri dönerdim
Diz kapaðý çökerken gözlerimin, yorulurum
Adým nokta da birleþir
Seyrek bakýþlarýn kendi çizgisinde birikir


Saçlarýndan ayýrdýðýn her tebessümün esmer günlere kepenk kapattýrýrdý
Kalemin sivri yanýnda mürekkebin kýyýya vururdu
Örülürdü, dalgalarda köpükler oluþturan adý
Güneþin tenini yakardý


Devinen þiirdi yarým kalan, bakýþlarýmýn aðýrlýðýnda…
Gözlerine sürmeleyemediðim harflerin fukaralýðýndandý
Gözlerinde gördüðüm her kadýný kirpiklerimde yakmam


Dehlizlere sýrtýný veren kýrmýzýlýðýn mesafesinde
Ziyan diye düþer takvim aralarý
Saatin tozunda eriyen rakamlarý görmeden
Nil’in kaynaðýndan çekilir kar…
Kendir koparken boynumdan kelimelere serilir



Sivriliklerden arýnýp, aðlý bir dil bulaþýr þairin kulaðýna
Ýrdelerken harflerin sarmallarýnda, alfabenin yorgunluðu diz çöker
Aþýndýrýr…
Bükülür harfler gözleri bulandýrýr
Ýç içe geçerken harfler, eksilir kurumanýn nihayetinde


Geceye ilk düþen aktý dolunay, hükmü okun ucunda buhran


Melike Çopur


Sosyal Medyada Paylaşın: