KARDEŞLİĞİMİZİ Mİ YONTAR KAHPE ZAMAN?

KARDEÞLÝÐÝMÝZÝ MÝ YONTAR KAHPE ZAMAN


Mezopotamya’nýn kurak teniyle seviþen güneþe
Henüz hiç bir çocuk
Masumiyetinin hasadý olan gülüþlerini toplamadý


Yurdun doðusu, þarapnel parçasý
Ve analarýn gözyaþý, ýrmaklar gibi çaðýldar
Yýllar geçti
Ne dökülen kan kininden
Ne yalçýn daðlar, sert yelinden vazgeçti


Oralarda evlatlarýn saçlarý kekik kokar
Her kýþ çýplak ayaklarý deðildir üþüyen
Eksilen kardeþliktir üþüyen
Üþür iþte, ýþýða yürüyenler


Türkülerinin dört yaný feryattýr
Iþýklar sönünce
Evlerin damýna acý sesler düþer
Gökte yýldýz kaymaz
Üstelik,
Göðün karanlýðýný roketatarlar yýrtar


Ayný kanýn çocuklarý
Zýt mevzilerde pusuya yatar
Ve mutlaka kanýn kokusunda birkaç akbaba bekler


Evler köhnedir
Saatler aydýnlýkta bile geceye gebedir
Yaþlýlarýn sarý benzi
Köy kahvesinin tütün dumanýndan deðildir
Acý acý damlayan çalýnmýþ zamanlardan…


Artýk isyankar nefesleri susmuþtur
Titrek, nasýrlý ellerinin ardýnda
Tek solukluk ciðerleri
Umuttan uzak birkaç hikayeleri vardýr
Hasbel kader deyip kabullendikleri…


Oralarda,
Kadýnlarýn zýlgýtlarý karadýr
Gelinlerin duvaklarý kan kýzýlý
Doða kadar renkli olsa da fistanlarý
Ýçlerine giydikleri acýdýr astarlarý


Kapý eþiðinde bekleyen keder
Yaþlýlarýn kýrýþýklarýdýr
Hasret ki,
Sonlandýrýlmayý bekleyen, ümitsiz yara…


Geriye kalan tek kahkahalarý
Ýnce bir tebessümdür
Yine de,
Karýn üstünü örttüðü tohumdur umutlarý
Bitmeyen, tükenmeyen…


Yirmi bir günün el ele tutuþtuðu ayda olsa
Bahara kavuþmalarý
Ateþler içinden geçmiþtir nefesleri
Soðuk ýrmaklarda yýkanmýþtýr yüzleri


Onlar ki,
Kardeþlerimiz
Alaca tarlalarýna barýþ ekerler


Orada toprak bile karýþmýþken kayalara
Söyle!
Ýnsanoðlunu, nasýl ayýrýrsýn parçalara
Nasýl ?



26.04.2013
NURGÜL OCAK

Sosyal Medyada Paylaşın: