Ben bir gün ölürsem üzülüp, ağlama!

Yar…
Hasretin bir hicraný var
Yýllarca ruhuma firkat zerk eder,
Bilmem ki bu nasýl keder
Ne kelam yeter, ne risale içimi teskin eder,
Her geçen lahza hüzün vaat eder
Düþen yaprakta, aðlayan çocukta,
Kanadý kýrýlan kuþta, mahzun
Bakan her nazar, sineme çile eker

Nefes
Ne kadar acizleþiyor
Þevk hali terk ediyor, takat
Bilmem ki nereye gidiyor
Melülleþen, bitap düþen, boyun büken
Bu kalp hangi dilden kal ediyor
Anlaþýlmaz olan hicraným,
Sukut ettiren gamým, gözyaþý döktüren
Figaným, nedense duyulmuyor

Kalbime
Bir hançer saplansa
Bir ömür sabreden ah u zarým
Gün yüzüne çýksa
Hangi gülen yüz, tebessümü
Esirgemeyen göz, umut bahþeden
Her söz ruhuma bir þeyler anlatsa
Gönlüm ayýlsa,
Ruhum hicrana kanmasa, zihnim
Tarumar olmasa, muvazenem
Hiç bozulmasa çok mu istiyorum

Ne vakit
Gözlerimi açsam
Rabbime hamt ederek,
Maðrurluktan kurtulsam
Acziyetin her sahnesinde mukim olan
Yerimi bulsam, miskinliðimi býraksam
Ýþte o vakit bilmem ki yüzüm güler mi?
Ecel aný bu kalbi kabul eder mi?
Suallerini unutsam

Ah sulu
Gönül neler söylersin
Niçin arlanmadan derdini ayan
Eder üzülürsün
Külli irade ne söyler, her nasip
Vaktini bekler, emel
Sevdanýn mayasý deðilmiþ meðer
Ýnsan aklýný ve idrakini dikkate almalý,
Bilgi ve þuur nispetinde iradi olmalý,
Göz kararmamalý mý dersin

Mustafa Cilasun





Sosyal Medyada Paylaşın: