Hani ya biz taþlara baþ koyup yatýyorduk Bir bedende buluþup cana can katýyorduk Kaybedilmiþ yýllara meydan okurcasýna Ayný dalda gül olup yüz yüze açýyorduk
O ne güzel günlerdi feleði kýskandýran O nasýl koklaþmaydý kumrularý andýran Ruhlara ýþýk saçan gönülleri yandýran Küllenmiþ alevleri yeniden yakýyorduk
Yýldýzlara uzanan bir yol döþemiþtik ya Göðü mekan tutardýk dar gelirdi bu dünya Þarkýmýz hiç bitmesin sürsün diye bu rüya Gökkuþaðýný sana taç diye takýyorduk
Þarkýlar tat vermiyor tükendi heyecaným Yürekte ateþ söndü buz kesildi her yaným Ufkumuzu sis sarmýþ artýk vakit geç caným Bir tufana tutulmuþ meçhule akýyorduk
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.