İSTANBULDA BİR SABAH

Ýþte günün ilk ýþýklarý.
Bir gün daha baþlýyor Ýstanbulda.
Huzur dolu bir sabaha gözlerimi açýyorum.
Göðsümde uyuyakalmýþ bir senle.
Kokunu çekiyorum içime.
Dünyanýn en güzel kokusunu,
Teninin kokusunu çekiyorum.
Mýþýl mýþýl uyuyorsun.
Yüzündeki mutluluk okunuyor.
Huzurun,
Rahatýn.
Seni böyle görmek beni daha da mutlu ediyor.
Yanýmda olman,
Göðsümde uyuman
Ve yanýmda olmaktan mutlu olman bana huzur veriyor.

Yeþil gözlerin daha doðmadý üzerime.
O tatlý uykundan kalkýp bakmadýn gözlerime.
Huzurlu uykunu bölmeye kýyamadým.
Yüzün bir güneþ misali aydýnlatýyor Ýstanbulu.
Mutluluðun her yeri çiçeklerle kaplattý.
Mis gibi kokan,
Sen kokan çiçeklerle.
Güneþ kýskanýrken yüzünün ýþýðýný,
Ben yüzüne bir buse konduruyorum.
O huzurlu uykundan uyanýyorsun.
Gözlerin,
O yemyeþil
O bir bakýþýyla eridiðim gözlerin
doðdu üzerime.
Ýlk gördüðün ben oluyorum.
Bir gülümse geliyor o tatlý yüzüne.
Günaydýn diyorsun.
O kadar mutlusun ki,
Bu dünyayý yaþanýr kýlýyorsun.
Senin mutluluðunla mutlu oluyorum.
Ve Ýstanbul bir güne daha uyanýyor.

17.05.13 06:00
Sosyal Medyada Paylaşın: