Üşüyorum Sevgilim

Gönül viran oluyor, aþk acýsý çekince
Sanki gam, gökyüzünden yaðýyor ince ince

Kader çarký durmadan, acý ile dönüyor
Yýldýzlar kederinden, teker teker sönüyor

Üþüyorum git gide, bu ne acayip gece
Ýnsan böyle mi olur, gözyaþýndan içince

Uykular bölük pörçük, tüm düþlerim yaralý
Bütün hüzzam þarkýlar yüreðimde sýralý

Sararan yapraklarý, güz aðacý tanýyor
Aynadaki yüzümden gözlerim utanýyor

Kurtulmak mümkün müdür, bu sancýlý duygudan
Unutur mu hiç insan, uyanýnca uykudan

Baktýðým her yerdesin, sanki nefesimdesin
Kulaðýmda çýnlýyor sevgilim diyen sesin

Verdiðin o son buse dudaðýmda yanýyor
Yüzümdeki tebessüm, damla damla kanýyor

Gözyaþlarým sel olup topraða karýþýyor
Yeryüzü feryadýmla yeniden barýþýyor

Kimsesiz kuþlar beni teselli ediyorlar
Harap etme kendini unut onu diyorlar

Ruhum azap içinde dönmezsin biliyorum
Sana karanfil kokan, bir cennet diliyorum

Etrafýmda yabancý bir gölge dolaþýyor
Yazdýðým tüm þiirler, benle vedalaþýyor

Hüznümün ellerinden sýkýca tutuyorum
Bu zifiri geceyi son kez uyutuyorum

Üþüyorum sevgilim, bu ne zalim iþkence
Sende mi böyle oldun, kendinden vazgeçince.

Nurcan TALAY
17.05.2013
Saat:11:37
Sosyal Medyada Paylaşın: