Aþýk atmak neyine, mahirler meclisinde, Hürmet edip ustana, kalpten eðilmen gerek. Yolun en baþýndasýn, çömezlikten çýk hele, Senin Çin’den buraya yürüyüp gelmen gerek
Kazanýnda kaynatýp, hayat börtmez herkesi Arifler arýndýrýr, nura boðar kafesi Gel önce kendini bil, öyle harcet nefesi Doðru, güzel, iyiyi, okuman Ýlmen gerek.
Kaðýt kalem yok iken,binlerce yýl evveli Gönüllerde taþýnmýþ, yetiþmiþ bilge, veli Ýki gözü görmezken kim okuttu Veysel’i ? Bakýp da görmeyenin haline gülmen gerek
Yolun edep erkandýr, dolar kalpten okuyan Tevazudan uyuþma, gafletten sýyrýl uyan Çið’i piþiremedin, piþmiþi etme ziyan Ya ilmi servet eyle, ya cehil ölmen gerek
BOZOKKIZ ne hikmetse, yazmak hünermiþ sende Dil yarasý dosttansa, kanar daim gülsende Ahkam keser olmuþsun, niceden az bilsende Sakýn aþma boyunu, haddini bilmen gerek.
Aliye UYANIK (BOZOK KIZI )
24.04. 2013 /ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
BOZOK KIZI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.