Rabbimmmm, Sen ki kâinatý þereflendirmek istedin. Sevgili seçtiðinle, anneyi bütünledin. Rahmet kapýlarýnýn tümünü açmýþsýn ya! Sýnýrsýz rahmetini tüm arza açmýþsýn ya!
Ben nefsinin emrine amade bir pervane, Her sevgi pýnarýndan umarlý bir divane. Farkýndalýðýmýn kýsýr döngüsündeyim. Kendimi merkez seçtim, nefsin yörüngesindeyim.
Eyyyy! Habibine, meftuuun olan muhibbi! Eyyy! Tüm kâinatýn tek sahibi, Yaa Rabbiii!
Senden baþka tanrýlar icat ettirme bana. Öyle dol ki içime, kul olabileyim sana.
Senden korkarak deðil, sýðýnarak elbette. Kendi çaresizliðimle yönelip hakikate, Ram olmaktýr sana ki, Tam da muradým budur.
Sen “ol” dersen bilirim, her emrin vücut bulur. Bu biçare kulunu senin sevginle doldur. Kullarýnýn maskeli sevgisinden eyyy Þahým! Bana yalnýzca senin, senin aþkýný doldur. Sosyal Medyada Paylaşın:
Nermin Akkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.