Hz Ýbrahim Huzursuzdu Bilemediði Bir þeyler vardý içini kemiren Döndü Baþýný kaldýrýp baktý Göðe Yemyeþil yere Ve döndü Mabedin en dibine.
Kocaman bir put vardý Gözlerini gözlerine dikmiþ Elinde bir kýrbaç Bir haç Öylesine bakýyor ki Sanki yürüyüp gelecek Sanki bana itaat et diyecek. Hz Ýbrahim þöyle bir irkildi Sonrasýnda yeniden daldý iç dünyasýna Öyle kayboluþ ki bu Gözlerini açtýðýnda Koca sahra ortasýnda Bir ceviz kabuðu yüreði Bir o yana Bir bu yana savrulmada.
Ve o an gördü ki Gökte ki ayý Ne büyük Muhteþem Dopdolu bir ay ki Bulutsuz gecenin içinde Tüm yýldýzlardan daha yýldýz Bir parlaklýk ki Nur damlýyor sanki.
Ýþte dedi Bu olmalý O mabettekiler ne ki Budur ancak Her þeyi yönlediren. Ve durmadý zaman Gece örtülerini çekti Ayýn üstünden.
Sabah Gün doðarken Uyandý Hz Ýbrahim Ve gördüðü ýþýk Aydýnlýk ne kadar çoktu. Ve dedi ki bu güneþ Hepsinden büyük yüce Bu olmalý belli Beni ve her þeyi var eden. Sonra düþtü Ýçine yine bir þühpe Nasýl olurdu Gece kaybolan bir Tanrý mý olurdu Ya büyüklük Her zaman her yerde olan Ýþte aklýyla Kalbiyle anladý ki Bütün her þeyin var eden Varlýk sebeplerini veren Rahman ve Rahim Allah.
Ýþte mesele Þu yeryüzünde Her þeyin yaratýlýþ amacý olan Ýnsanýn Amacýnýn ne olduðu Bunu bilmekten daha büyük huzur olur mu? Ýþte bunun için geldi Vahiy Peygamberler Rabbim hiçbir þeyi Kendi haline býrakmadý Hiçbir þeyden habersiz olmadý.
(Mayýs 2013 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.