Aþk denen þey kalbe akan kýzgýn yanardað lavýdýr Çiçeklensin diye her gün yüreðime kor menekþe Ceylan gözlüm seker durur sanki bu sürek avýdýr Kirpiklerden boþaldý ok hedefinde mor menekþe
Bulutu çaðýrýr toprak iz gözlerken damla damla Aþk, çatlamýþ bir topraðý suyun derin öpüþüdür Dingin gece yarýsýdýr buluþtuðu o adamla Mehtap, aydan yüze düþen bir balerin öpüþüdür
Oysa aþký zaman zaman, aðýr aksak yürümekte Sevda yoluna çizilmiþ gurbet denen ince çizgi Geceye düþen rüyanýn her birisi ayrý renkte Vuslattan iç bahsetmiyor kalplere yazýlan ezgi
Coþari der ben de yazdým sevda dökülünce dile Küsmüþ birbirine kalpler sevgi dönünce nefrete Yuvarlanýr dibe doðru yumaðý karýþmýþ çile Sabýr taþý da sabretmez aþkta yaþanan hasrete
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.