HÜZÜN DENİZİ
haydi gece tenimden sýyrýl
sarý bir sessizlikte yýkasýn güneþ beni
uzaklarý tavaf edip gelen rüzgarla birlik
ellerimdeki zaman çizikleri
yüreðimin acý haritasýný gösterirken
sen, kent kaçkýný bir özlem iken gölgemde
düþerim bir kelebek zarafetinin peþine
kent duvarlarýna isyan eden bir papatyanýn seyrinde
bütün sesler denize dökülürken dudaklarýndan
bütün umutsuzluklar intihar eder bende
aklýmý iþgal edende gülüþün
oysa ile baþlayan cümlelerden nefret ettim
tutkularý kurumuþ aðaçlardan bir ormana
sýðýndý nisan, gözlerimden göçüp
mevsimsiz renkler damaðýmda sarardý
ürpertiler düþlerime uçurumlar kazarken
hüzünlü þiirler boyu
ben hep sana doðru yüzdüm
mýsralardan bir mavilikte
suyu topraktan kovarken hasret
iþte sen, hayatýn sýnýrlarýna ünlemsin
aþký okuyamayan bana, bir uyarý
zaman ötesi bir gezgin bakýþým
gözlerim ki simandan bir varlýðýn diyarý
ALÝ RIFAT ARKU
15/05/2013
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.