Yalnızız

Daima yalnýzýz bu diyarlarda
Dünyaya kuþkuyla bakarken yalnýz
Korkuyla ürperip gece rüyada
Kýpkýzýl ateþler yakarken; yalnýz

Akþamýn parlayan kýzýllýðýnda
Karmaþýk anýlar sýkarken ruhu
Caddenin kaybolan azýnlýðýnda
Bembeyaz masada doðarken; yalnýz

Birlikte olupta gezerken bile
Ýçinde kabaran o sinsi duygu
Gözgöze bakarken bir neþe ile
Yüzyüze bakýpta gülerken; yalnýz

Hasretlin kalbini verir bir yandan
Onun da gönlü var seviyor gibi
Seni sevdiðini söylediði an
Ýçinde duyupta mutluyken; yalnýz

Bir þimþek hýzýyla geçiyor zaman
Gökyüzü sararýp solacak bile
Güneþ çekiliyor daðlar ardýndan
Yýllarýn tükenip biterken; yalnýz

Gecenin kaybolan ýssýzlýðýnda
Düþünüp dururken dalacak gibi
Ruhunun o durgun sessizliðinde
Acýyla kývranýp kalýrken; yalnýz

Bunun çaresi yok, hep yalnýzlarýz
Durmadan ölüme gidecek gibi
Doðarken, yaþarken, hep varýz ama
Hayat nokta koyar, ölürken; yalnýz.



Erhan YURTSEVER

Sosyal Medyada Paylaşın: