Ne çarpýk kentleþme, Ne atom bombalarý, Ne yeni kayboluþlar... Ýçimde büyüyen gölgeler hatýrýmda. Yarýn açmýþýz, Tokmuþuz, Yokmuþuz kimin umurunda! Yine uyutmak kendimi; Seni çýkarmak, Seni çarpmak, Seni bölmek için. Ne kollarýmda, Ne koynumdasýn. Duyabildiklerim, “Yoksun” diyor, Duyamadýklarým, “Buradasýn!” Ýçimde büyüyen gölgeler; Seninle uyuyup, Seninle uyanýyor!
10.11.2002
TALAN AYÞE KANCA Sosyal Medyada Paylaşın:
anemon55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.