Bir zamanlar liseli bir kýz vardý Billur sesiyle þarkýlar söylerdi Deniz susar, onu dinlerdi Rüzgar þarkýlara eþlik ederdi
Bir gün þehirde müzikli eðlence vardý Þarkýlar söyleniyor, dans ediliyordu Þehir halký sahil boyu toplanmýþtý Takvimler, Temmuz 1968’ zi gösteriyordu
Ýþte o gün, liseli kýz ve annesi Hasta ziyaretine gitmiþti Komþularý genç adam, yataðýnda bitmiþti Müziðin ritmi, açýk pencereden duyuluyordu Hasta adam, kýzdan bir þarký istiyordu
Genç kýz tüm yoksulluðu ve coþkusuyla Sahneye koþmuþtu Yýllardýr hayalini kurduðu mikrofonla buluþtu Ve sazlar eþliðinde, coþkuyla baþladý þarkýya ‘Gurbet Elde Her Akþam Battý Baðrýma Güneþ’
O güzel ses ve þarký sanki þehri kaplamýþtý Binlerce kiþi ayakta alkýþlamýþtý Hasta adam þarkýyý dinlerken ölmüþtü Genç kýzýn geleceði o þarkýyla sönmüþtü O þimdi nerede, nasýl, yaþýyor mu bilinmez Yaþanan nice acýlar silinmez…
acýlarýn çýnarý 01 / 02 / 2011 Ömer Sabri Kurþun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Sabri KURŞUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.