Utanmama ne gerek

Utanmama Ne Gerek
Çamurdan taþtan yapýlan evde doðduk,
Kundaðýmýza topraktan öllük koyduk,
Mertekli tavanlara bakarak büyüdük,
Utanmama ne gerek.

Ýç çamaþýrýmýz kapýt bezinden yapardý,
Anam tahta beþiði komþudan alýrdý,
Beþiðe boncuklar delikli paralar takardý,
Utanmama ne gerek.

Bir döþekte beþ kiþi yatardýk,
Üstlerimize yamalý bezler atardýk,
Ocaklarýmýzda tezekler yakardýk,
Utanmama ne gerek.

Babam dedeme ebeme bakardý,
Onlarý görünce ayaða kalkardý,
Bazý günler olurdu’ki aðlardý,
Utanmama ne gerek.

Tarhana çorbasýna on kiþi dalardýk,
Açýk ekmeði görünce bayýlýrdýk,
Sofradan yarý aç yarý tok kalkardýk,
Utanmama ne gerek.

Üstümüzde önlük olmazdý mektebe gidecek,
Paramýz yoktu deftere kitaba verecek,
Borca almak için esnaf görecek,
Utanmama ne gerek.

Ayaðýmýza giydiðimiz lastik ayakkabý,
Olmadý hiç bir zaman çorabý,
Olurdu evimizde üç beþ bakýr kabý,
Utanmama ne gerek.

Mustafa yaþadýðý günleri anlatýr,
Bazý gördüðü insanlardan utanýr,
Geçmiþini bilmeyen onu bunu kandýrýr,
Utanmama ne gerek

Mustafa HAMÝÞ
Afþinli þair.

Sosyal Medyada Paylaşın: