Yar… Ne söylense azdýr Rahmete gark olmuþ, Hilkatiyle Bunu sunmuþ nazdýr Sevdasý hiçbir Yürekte solmaz, Hazan olmak için Çalýþmaz ulvi nidadýr Yavrusu uðruna canýný Feda edecek baþka kim vardýr, Sabýr içinde yol alan ihsandýr
Ne kadar fýtri olsa Bir nisa olarak yaratýlan Bulunsa, en yüce sevdadýr Ruhun çiçekleri, kalbin Göz bebekleri, aklýn rehberi, Vuslatýn habercisidir Her halinde hak Ve hakikatin izleri vardýr, Gözyaþlarý kadar Ak ve en müþfik pýnardýr
Ne vakit Annemi ansam Yüreðimde ki bizarlýðý Unutup, Rabbime el açsam Kalbime umut aþýlayan Eþsiz muhabbetin hakkýný Teslim ederek yaþasam Vicdaným sýzlamaz, Yâdýyla bana refakat eden Burukluk içimi acýtmaz, Gamý býraksam
Annem çok Mahzun bir nefesti Her halinde Gariplik gözlenirdi, Hem garip Ve hem de yetimdi Kimsesizlerin sesi Olmak için çýrpýnan Bir azimdi, feda olmak Ýçin dur durak bilmezdi Ne zaman bir sual etsem, Gözlerine bakarak meramýný Anlasam sevinmesine Çare olarak yeterdi
Þimdi Ablalarým var Ve hatta kerimelerim Olsa dahi ne yazar Annem sevinç Ve hüznüyle, umut Ve hicranýyla Vakt-i saatine eriþti Kim bakar Ýnsan için ömürlük olan, Her iki dünyasýný baðlayan, Sevgi ve þefkatten Baþka derdi olmayan, Feda olmak adýna Yarýþan anneye içim yanar
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.