Mübalaða sanatý deðildir sanatým.
Kaðýttan aþklar aþýklar yaparým,
Kelebek kanadýndan yapýlan aþklar tükendiðinden beri
Sanat mýdýr zýrvalarým bilmem ama
Ne Ýlim, ne irfan yeter bir kaðýttan sen yapmaya.
Ruhunun kokusunu aldým dedim:
O doðru iþte!
Bilirsin yalan cümlelere mendir dilim.
Ya sen hangi günaha katabilirsin ruhumu,
Allah’a inancýmý arttýran güzelliðinle.
Geçen geceydi:
Elimde hiç sen olmayan kaðýtlar,
Burnumda rayihalý bir koku,
Dudaðýmda adýn.
Acaba ben bu kaðýtlarý papatyalardan mý kopardým? Sordum kendime.
Haný seviyor eksi bir yapraklý olurlar ya,
Kokularýný ruhundan çalan papatyalar...
Sustum o geceden sonra
Sustum...
Sustum ve dinlemeye koyuldum.
Sessizlik bizi saðýr edecek...
Levent Bal
19:11:2007 (02:39)
Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.